emre'ye

Çıkmıştık bir kere bu yola, ama öyle ama böyle.. Yol bizimdi.. Yürüyecektik.. Yürüdük ve aynı noktada başladı hikayeler.. Öylesine gerçekti ki,en az senin gitmen kadar..

Hayat acıydı.. Öylesine acıydı ki, en az senin gitmen kadar..

Beraber geçirilen geceler, sabahlanan beşiktaş caddeleri, o kadar bizimdi.. En az senin gitmen kadar..

Senin gitmen o kadar koydu ki bana, en az senin gitmen kadar..

Hatıralar öylesine duruyorlar geçmişte, en az senin gitmen kadar..

Emre, bu yazı belki bir vicdan muhasebesidir belki de yazılmaması gerek; fakat ben yazıyorum kimseyi dikkate almadan, KENDİM İÇİN yazıyorum. En az senin gitmen kadar..


Ve Emre, artık yalnızlığımız o kadar ortada ki, en az senin gitmen kadar..

Evet biliyorum, çok çok çok şeyler paylaşmadık ama paylaşılanlar yeter bunları yazmak için..

Sonsuzluğu suda aramaya gittin.. Bulman dileğiyle.. Hoşçakal kardeşim.. Birgün buluşmak ümidiyle...

6.02.2007

beşiktaş

03:07