kalktı çocuk
düştü önce
gitti yüreği
gittiğince
süzüldü kan
alnından usulca
korkmuyordu
kan burnuna değince
bulandı dünyası
kanı duyunca
hissetmeğe başlayınca
kanı dudağında
insana dönüştü
delice
diliyle hissettiğinde kanı
canı tadındaydı
canı ağzındaydı
tadı damağındaydı
doyamadı canına
iki damla emince
emdi dudaklarını
önce
kalbine geldi
tüm benliği bitince
yitince dudakları
kendi bitince
kalbi kaldı
bulandı
kendince....
17.02.2009
03:32 Ortaköy
